nie chcę tego robić, ale dalsze pisanie, gdy nikt tego nie czyta nie ma sensu... poza tym mam ciężki czas w swoim życiu, niedługo będę musiała się pożegnać z osobą, która była od początku, uczyła jazdy na rowerze czy nartach. niedługo śmierć zabierze tak cholernie bliską osobę.

nieważne, tutaj chodzi o opowiadanie dotyczące Nicoli.

dziękuję bloggerą : chillout , Daisy , antrart , miodowa panienka , Nimfomanka i innym, których ten blog zainteresował.

ale to już koniec...

BYLIŚCIE WSPANIALI, JESZCZE RAZ DZIĘKUJĘ.

WASZA PIĘTNASTKA <3